Ο "μηχανισμός στήριξης" του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, επέβαλε στην κυβέρνηση μια σειρά από πολύ σκληρά μέτρα λιτότητας (συνέχεια των μέτρων λιτότητας που είχαν επιβληθεί το Μάρτη). Το ότι τα μέτρα αυτά είναι κοινωνικά άδικα, δεν αμφισβητείται ούτε από την κυβέρνηση, ούτε καν από τους εμπνευστές τους. Το χειρότερο είναι ότι από πολλές πλευρές αμφισβητείται και η αποτελεσματικότητά τους. Πολλοί οικονομολόγοι μάλιστα, υποστηρίζουν πως -τα μέτρα του ΔΝΤ και της ΕΚΤ- οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα στη χρεωκοπία, αφού "βάζουν πάγο" στην αγορά, επιτείνοντας την ήδη πολύ σοβαρή και μακροχρόνια ύφεση της ελληνικής οικονομίας. Ακόμη όμως κι αν οι απαισιόδοξοι διαψευσθούν και η Ελλάδα δεν χρεοκοπήσει τελικά, δυστυχώς είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι θα χρεοκοπήσουν οι περισσότερες (ναι: ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ!) από τις μικρές και μεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις. Είχα αναφερθεί και πάλι σε αυτό το ενδεχόμενο, στο άρθρο μου "Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται", ενδεχόμενο που πλέον είναι βεβαιότητα.
Δεν θα επαναλάβω εδώ τα μέτρα του "μηχανισμού στήριξης" ΔΝΤ και ΕΚΤ, αν κάποιος δεν τα εμπέδωσε (κάτι μάλλον απίθανο) μπορεί να βρει σχετικά άρθρα σε όλες τις online εκδόσεις των εφημερίδων αλλά και σε δεκάδες blogs. Το γενικό αποτέλεσμα από την εφαρμογή τους, θα είναι η δραστική μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, η πλήρης απαξίωση της αγοραστικής δύναμης των συνταξιούχων, ένα κύμα ακρίβειας ταυτόχρονα με τον περιορισμό των περιθωρίων επιχειρηματικού κέρδους. Η εσωτερική αγορά θα νεκρώσει -αυτός άλλωστε δεν είναι και ο στόχος των μέτρων, ο περιορισμός της κατανάλωσης?- και μόνο οι επιχειρήσεις που έχουν κυρίως εξαγωγικό προσανατολισμό (ΟΧΙ οι τουριστικές) θα βγουν κερδισμένες.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων είτε είναι καθαρά εμπορικές είτε παράγουν υπηρεσίες. Ελάχιστες έχουν απομείνει πια στη μεταποίηση κι από αυτές, οι περισσότερες έχουν μεταφέρει κομμάτια της παραγωγικής τους διαδικασίας ή και ολόκληρη την παραγωγή, σε αναπτυσσόμενες χώρες των Βαλκανίων (με τις ευλογίες και τη συνδρομή της Ε.Ε.). Ο πρωτογενής τομέας έχει επίσης ξεκληριστεί. Αυτό σημαίνει α) ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό β) ότι είναι απόλυτα εξαρτημένες από τις διακυμάνσεις του "διαθέσιμου εισοδήματος" των Ελλήνων, του μέρους εκείνου δηλαδή του εισοδήματος που κατά βούληση κατευθύνεται είτε στην κατανάλωση είτε στην αποταμίευση. Έτσι, όλοι καταλαβαίνουμε και δεν χρειάζεται παραπέρα ανάλυση, ότι στο βαθμό που μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα, μειώνεται η κατανάλωση, άρα πέφτει αντίστοιχα ο τζίρος των επιχειρήσεων - αφού επιχειρούν εξ΄ολοκλήρου εντός της ελληνικής επικράτειας. Πόσο όμως μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα?
Μόνο με την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στο δημόσιο όταν ξεπερνά τις 3.000 ή το "ψαλίδισμά" τους σε 500 ευρώ αν πρόκειται για χαμηλότερες αποδοχές, ένας μέσος δημόσιος υπάλληλος θα χάνει κάθε χρόνο μέχρι και το 15% των ετησίων αποδοχών του, δηλαδή ένα ποσό από 1.500 ευρώ έως 3.000 ευρώ. Εάν συνυπολογιστεί και το ότι η κυβέρνηση με -δύο αποφάσεις φέτος- ψαλιδίζει τα επιδόματα -συνολικά- κατά 20%, τότε έχουμε για τον ίδιο δημόσιο υπάλληλο επιπλέον απώλειες 10% στα ετήσια εισοδήματα, δηλαδή κάθε χρόνο επιπλέον 1.200 έως και 2.500 ευρώ. Δηλαδή, συνολικά από 2.700 έως 5.500 ευρώ το χρόνο. Αν αυτό το πολλαπλασιάσουμε με τους (κατά προσέγγιση 500.000 υπαλλήλους του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, έχουμε απώλειες 1.350.000.000 έως 2.750.000.000 (ένα δις και τριακόσια εκ ευρώ έως 2 δις και εφτακόσια πενήντα εκ ευρώ)! Κι αυτά μόνο από τους μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους και τους εργαζομένους των ΔΕΚΟ! Αν προσθέσουμε και τους συνταξιούχους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, που επίσης χάνουν ένα πολύ μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους, τις απώλειες στην ιδιωτική κατανάλωση λόγω της μείωσης των τραπεζικών χρηματοδοτήσεων, την ολική απώλεια εισοδήματος των συμβασιούχων του δημοσίου που είναι βέβαιο πως θα απολυθούν, τις απώλειες των εισοδημάτων των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (μείωση βασικού μισθού, ελαστικοποίηση ωραρίου με μείωση της υπερωριακής αμοιβής, μειωμένες ώρες εργασίας, πτώση γενικών αμοιβών λόγω έκρηξης της ανεργίας), τότε με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, από την ήδη τραυματισμένη αγορά θα λείψουν περίπου 10 δις ευρώ! Δηλαδή, το ένα τρίτο της πρώτης δόσης του δανείου του ΔΝΤ!
Σε αυτή την ήδη πιεσμένη αγορά, πρέπει να προσθέσουμε και τη μείωση περιθωρίων κέρδους από την αύξηση του Φ.Π.Α. και των ειδικών φόρων κατανάλωσης. Γιατί, ένα μέρος τουλάχιστον αυτών των αυξήσεων, είναι αναγκασμένες να το απορροφήσουν οι επιχειρήσεις. Καταλαβαίνουμε όλοι πως δεν είναι καιρός για ανατιμήσεις! Εκτός αυτού όμως, οι μεγάλες πολυεθνικές εμπορικές επιχειρήσεις -που έχουν ήδη "τσακίσει" τις ντόπιες μικρές- έχουν τη δυνατότητα να απορροφήσουν σχεδόν ολοκληρωτικά την αύξηση του Φ.Π.Α. και των ειδικών φόρων κατανάλωσης, οδηγώντας "εκτός παιχνιδιού" τους μικρομεσαίους ανταγωνιστές τους. Άρα και η πιο μικρή επιχείρηση είναι αναγκασμένη να απορροφήσει τις αυξήσεις, μειώνοντας το ήδη μικρό περιθώριο κέρδους της.
Εδώ θέλω να ανοίξω μια παρένθεση: πολλοί επιχειρηματίες νομίζουν πως όταν πέφτει η γενική αμοιβή εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, αυτοί ωφελούνται γιατί γίνονται "πιο ανταγωνιστικοί". Αυτό είναι τεράστιο λάθος! Αυτά που κερδίζουν από τις αμοιβές των υπαλλήλων τους, τα χάνουν στο πολλαπλάσιο από την πτώση της ζήτησης που προκαλείται από αυτές τις μειώσεις -γιατί βέβαια η μείωση της αμοιβής εργασίας δεν αφορά ΜΟΝΟ τους δικούς τους εργαζομένους. Αν υπήρχε η δυνατότητα, όλοι οι Έλληνες επιχειρηματίες να συμφωνήσουν σε μια γενναία αύξηση των μισθών, τότε οι πρώτοι που θα ωφελούνταν θα ήταν αυτοί! Και κυρίως οι μικρότερες επιχειρήσεις που δεν έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό.
Ποιοι επιχειρηματίες τώρα επωφελούνται από τα μέτρα του ΔΝΤ και της ΕΚΤ? Αυτοί που το μεγαλύτερο ποσοστό του κύκλου εργασιών τους, προέρχεται από εξαγωγές. Αυτοί δηλαδή που δεν εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις διακυμάνσεις της εγχώριας ζήτησης. Μόνο αυτοί. Κανείς άλλος.
Ποιοι θίγονται περισσότερο? Το έχω ξαναπεί: όσο πιο "απαραίτητα" και "πρώτης ανάγκης" είναι τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες μιας επιχείρησης, τόσο πιο αργά θα θιγεί. Γιατί ακόμη κι αυτές οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα ειδών πρώτης ανάγκης, τελικά θα θιγούν. Αλλά στη "μαύρη λίστα", αυτές που θα θιγούν άμεσα, είναι οι επιχειρήσεις που προσφέρουν αγαθά και υπηρεσίες "δεύτερου επιπέδου αναγκών", δηλαδή όχι τα βασικά μέσα επιβίωσης. Αυτές που παρέχουν αγαθά και υπηρεσίες στα οποία πιο "ανώδυνα" μπορούν τα νοικοκυριά να κάνουν περικοπές.
Στρατηγικές επιβίωσης? Εδώ δεν έχω παρά να σας παραπέμψω ξανά στο προηγούμενο άρθρο μου "Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου